Ang aming Pamilya

       "Hindi ka pumili ng iyong pamilya . 

Ang mga ito ay regalo ng Diyos sa iyo, 

habang ikaw ay sa kanila."

                                                                ~ Desmond tutu 

Ito ang aming pamilya. Apat lang kami sa aming pamilya-
si papa, si mama, ako at si bunso.

     

         Ito ang aking mga magulang. Garlito M. Damasco ang pangalan ng aming padre de pamilya. ika- apat sa kanilang magkakapatid, at ang ilaw ng aming tahanan ay si Nymfa M. Damasco pangalawang anak naman siya ng aking lola. Pareho silang guro at sila ay parehong nagtuturo sa iisang paaralan, Lagasit National High School, San Quintin, Pangasinan. Hindi lamang isang guro ang aking ama kundi isa ring pastor sa aming simbahan. 

        Strikto ngunit mababait ang aking mga magulang. Bawat pagkakamali namin ay kanila kaming itinutuwid. Kaya hindi malayong mabait ako dahil sa mga palo at mga pangaral nila sa akin lalo na kung salita ng Diyos ang pinag-uusapan. Madalas silang magkwento tungkol sa kanilang mga karanasan noong hindi pa sila mag-asawa o noong kabataan nila, 'yong mga pagsasakripsyo nila para makapag-aral at makatapos ng kolehiyo. Ang mga ito ang siyang nagsisilbing paalala sa akin sa lahat ng aking mga ginagawa. Sila ang inspirasyon ko upang maabot ko ang aking mga pangarap

               Ito naman ako at ang aking kapatid. Mana sa ama hindi ba? Sabi nila gwapo raw kami, pero marami ring nagtatanong kung sino ba ang mas gwapo sa amin? Hmm... Kayo na ang bahalang humusga.

                Dalawa lang kaming anak ng aming mga magulang. Siyempre ako ang panganay at ang aming bunso ay si Janlord M. Damasco. Ako ay labing walong taong gulang at siya naman ay anim na taong gulang. Ang layo ng agwat noh. Family planning ba talaga? hehehe.

Kabaligtaran daw kaming magkapatid, mabait ako at siya naman makulit at pasaway. Malayong malayo talaga sa ugali ko. Pero minsan, may mga panahong nagkukulitan kami, hanggang sa isa sa amin ang masaktan at umiyak. Pati nga ako napapaiyak ng kapatid ko. hehehe. Pero mahal na mahal ko siya. Paano naman kasi, nag-iisa lang siyang kapatid ko. Kaya minsan, kahit makulit, hinahabaan ko na lang pasensya ko dahil alam ko na sa pagtanda namin kami pa rin ang magtutulungan para sa aming pamilya.

      Ito ang aming pamilya. Simple ngunit masaya. At ang isa sa mga pinakamahalagang sangkap ng pagkakaroon ng isang masaya at matibay na pamilya ay ang tinatawag na PAGMAMAHALAN.
         

Ako....

    

         Ako si Jay Lord M. Damasco. Labing walong taong gulang. Nakatira sa Barangay Lagasit, San Quintin, Pangasinan. Isinilang noong ika-23 ng Hunyo, 1993.

           Ang aking mga magulang ay sina Garlito M. Damasco at Nymfa M. Damasco. Dalawa lang kaming magkapatid. Ako ang panganay at ang aming bunso ay si Jan Lord M. Damasco.

           

           Ako ay nagtapos ng elementarya sa Tayug Foundational Learning Center, na ngaun ay Tayug Foundational Christian Academy, sa Tayug, Pangasinan. Nagtapos naman ako ng sekondarya sa San Quintin National High School, San Quintin, Pangasinan bilang pang-anim sa pinakamagagaling. Sa kasalukuyan, nag- aaral ako sa Central Luzon State University sa kursong Bachelor of Science in Information Technology (BSIT).

 

            Mahilig akong makinig sa musika lalo na kung love song, kumuha ng mga larawan lalo na kung sarili ko ang kinukunan ko...:) Ayon sa mga nakakakilala sa akin o sa aking mga kaibigan, isa raw akong mabait na tao. Totoo nga kaya?? Dahil na rin siguro sa maayos na pagpapalaki at paghubog ng aking personalidad bilang isang mabuting tao ng aking mga magulang... May mga panahon na seryoso ako, tahimik, mahiyain, pero masayahin. Isa rin akong mabuti, mapagkakatiwalaang kaibigan na maaring mong sandalan sa oras ng problema ngunit hindi sa kagipitan hehehe. At higit sa lahat gwapo(raw). Ikaw na bahalang humusga kapag nakita mo ako.

           Ang mga ito ay ilan lamang sa mga katangiang taglay ko. Siguro, kapag nakilala mo ako nang lumubusan, magkakasundo tayo. makapagbibigay ka na rin ng sarili mong opinyon kung anong masasabi mo tungkol sa akin. :)

What Hurts the Most

I can take the rain on the roof of this empty house
That don't bother me
I can take a few tears now and then and just let 'em out

I'm not afraid to cry every once in a while even though
Goin' on with you gone still upsets me
There are days every now and again I pretend I'm okay
But that's not what gets me

What hurts the most
Was being so close
And havin' so much to say
And watchin' you walk away

And never knowin'
What could've been
And not seein' that lovin' you
Is what I was tryin' to do

It's hard to deal with the pain of losin' you everywhere I go
But I'm doin' it
It's hard to force that smile when I see our old friends and I'm alone
Still harder gettin' up, gettin' dressed, livin' with this regret
But I know if I could do it over
I would trade, give away all the words that I saved in my heart
That I left unspoken

What hurts the most
Is being so close
And havin' so much to say
(Much to say)
And watchin' you walk away

And never knowin'
What could've been
And not seein' that lovin' you
Is what I was tryin' to do, oh
Oh yeah

What hurts the most
Was being so close
And havin' so much to say
(To say)
And watchin' you walk away

And never knowin'
What could've been
And not seein' that lovin' you
Is what I was tryin' to do

Not seein' that lovin' you
That's what I was trying to do, ooo